کشت ذرت علوفه ای؛ متأثر از منابع آبی

منتشر شده در یکشنبه, 05 آذر 1396 00:15

ذرت علوفه ای پس از یونجه بیشترین سطح زیر کشت را در زیرگروه نباتات علوفه ای به خود اختصاص داده است. عمده کشت این محصول به صورت کشت آبی بوده و کشت دیم سهم بسیار ناچیزی در تولید ذرت علوفه ای داشته است.

از سال زراعی 87-86 کشت ذرت علوفه‏ ای در کشور آغاز شده و با رشد سریع تا سال 88، 46 درصد سهم سطح زیر کشت و تولید نباتات علوفه‏ ای را در اختیار گرفته است. جدول 1 نشان می‏ دهد که سطح زیر کشت ذرت علوفه‏ ای طی بازه ‏ی زمانی 7 ساله مورد بررسی، به حدود دو برابر افزایش یافته است. عمده‏ ی زمین های زراعی ذرت علوفه‏ ای زیر کشت آبی قرار دارند و کشت دیم سهم بسیار ناچیزی در زراعت این محصول دارد (شکل 1). در سال 93-92 از 202 هزار هکتار مجموع سطح زیر کشت ذرت علوفه‏ ای، 201 هزار هکتار مربوط به کشت آبی بوده است. تولید ذرت علوفه ‏ای نیز طی این 7 سال با تغییرات اندکی روبه ‏رو بوده است (شکل 2). در سال زراعی 93-92 تولید ذرت علوفه‏ ای با رشد 30 درصدی، به بیش از 9 میلیون تن رسیده است. این درحالیست که عملکرد کشت آبی در این سال، 1 تن در هر هکتار کاهش داشته است (شکل 3). در نتیجه افزایش تولید ذرت علوفه ‏ای ناشی از افزایش سطح زیر کشت بوده است.

جدول 1-31- متوسط و دامنه تغييرات سهم سطح زیر کشت هریک از نباتات علوفه ‏ای از كل نباتات علوفه‏ ای

*هزار هکتار

شکل 1- سطح زیر کشت ذرت علوفه‏ ای به تفکیک کشت آبی ودیم در بازه ‏ی زمانی 7 ساله

شکل 2- تولید ذرت علوفه ‏ای به تفکیک کشت آبی ودیم در بازه‏ ی زمانی 7 ساله

شکل 3- عملکرد ذرت علوفه ‏ای به تفکیک کشت آبی ودیم در بازه ‏ی زمانی 7 ساله